Znaki zodiaku to symbole, którym przypisujemy magiczne, zmieniające losy świata moce, od których zależy nasze szczęście lub zguba. Skąd jednak się wzięły i skąd pochodzą ich nazwy?
Zodiak składa się z dwunastu wycinków koła – gwiazdozbiorów, które leżą na trasie pokonywanej przez Ziemię, kiedy obraca się wokół Słońca. Samo Słońce natomiast przesuwa się ruchem pozornym, przez co w każdym z gwiazdozbiorów zodiaku pozostaje przez około miesiąc. Znaki zodiaku zostały nazwane przez astronomów kultury sumeryjskiej ponad 3 tysiące lat temu.
Niektóre znaki zodiaku nazywały się inaczej niż te, które znamy dzisiaj; Baran był kiedyś Siewcą, a Panna – Bruzdą. W pierwotnej wersji znaki zodiaku były także liczniejsze niż dziś i było ich więcej niż dwanaście, a niektóre z nich zostały w końcu uznane przez astronomów z Babilonu za części innych konstelacji. Według nich znaki zodiaku powinny były mieć parzystą liczbę. Zostały wybrane spośród wcześniej znanych gwiazdozbiorów, aby stworzyć znany nam dziś zestaw: Wodnik, Ryby, Baran, Byk, Bliźnięta, Rak, Lew, Panna, Waga, Skorpion, Strzelec, Koziorożec. Te znaki zodiaku jednak nadal potrzebowały kilkuset lat, zanim zostały powszechnie przyjęte.
Klaudiusz Ptolemeusz z Aleksandrii na przykład twierdził niezbicie, że część znaku Skorpiona to Szczypce… czyli znak, który dziś znamy jako Wagę. W jego ślady szedł Mikołaj Kopernik, a życia nie ułatwiała mu precesja, czyli zmiana osi położenia kuli ziemskiej względem Słońca i Księżyca. Dzięki precesji znaki zodiaku przesunęły się o 30° na przestrzeni ostatnich tysięcy lat, a przez 3 tygodnie w roku Ziemia “ucieka” z tradycyjnego zodiaku i znajduje się w konstelacji Wężownika.
Jaki jest Twój znak zodiaku?
